خانه » پست‌هایی با برچسب "اپلیکیشن موبایلی"

نگاهی به مسیر پرپیچ و خم USSD از * تا #

چه بخواهیم و چه نخواهیم کانال ناامن USSD به پایان عمر خود رسیده است. حالا امروز نه و چهار ماه بعد. این روزها می‌گذرد. در این گزارش نگاهی انداخته‌ایم به مسیر پرپیچ و خمی که یواس‌اس‌دی از ابتدا تا امروز طی کرده است.
در دنیای امروز که به دنیای تکنولوژی‌ها معروف است، سیستم پرداخت و بانکداری نیز با تحولات شگرفی در ساختارهای پولی و مالی مواجه شده است. امروزه بیشتر صنایع به سمتی رفته‌اند که به شکلی از موبایل و مزایای مختلف آن به نفع خود بهره می‌برند. یکی از موفق‌ترین صنایع در دنیا، صنعت بانکداری و پرداخت الکترونیکی است که با حداکثر قوا سعی داشته تمام خدمات بانکی و پرداخت خود را به شیوه‌های گوناگون از طریق این بستر در دسترس مشتریان خود قرار دهد.
یکی از شیوه‌های پرداخت همراه استفاده از کدهای دستوری (کانال یواس‌اس‌دی) است که در غیاب بستر اینترنتی مناسب در حوزه تلفن همراه برای دریافت خدمات، در ایران به‌شدت گسترش یافته است، اما به‌دلیل اینکه در این کانال اطلاعات به‌صورت مناسب رمزنگاری نمی‌شود و اصطلاحا به شکل Plaintext منتقل می‌شوند، ناامن هستند. اخیرا نیز بخشنامه‌ای از سوی بانک مرکزی ابلاغ شد که در آن گفته شده بود تمامی تراکنش‌های یواس‌اس‌دی به‌جز پرداخت قبوض عمومی از این بستر حذف می‌شوند. مطابق این بخشنامه، اطلاعات حساس کارت مردم، نظیر رمز دوم آنها، نباید از مسیرهایی که فاقد رمزنگاری مناسب بوده و امکان ذخیره‌سازی یا مشاهده آن توسط عواملی غیر از بانک یا ارائه‌دهنده خدمات پرداخت وجود دارد، مبادله شوند. با این تغییر، نقش اپلیکیشن‌های پرداخت موبایلی شرکت‌های پرداخت و بانک‌ها پررنگ‌تر می‌شود. با توجه به این بخشنامه قرار بود از ۱۵ بهمن‌ماه این تغییرات اعمال شود که با توجه به مخالفت‌هایی که برای عملیاتی شدن این تغییرات به‌وجود آمد، اجرای این بخشنامه به شکل دیگری در حال پیگیری است. با اتفاق‌های پیش‌آمده، یواس‌اس‌دی نفس‌های آخر را می‌کشد و شاید بد نباشد یک بار دیگر نگاهی داشته باشیم به مسیری که این فناوری از ظهور تا سقوط طی کرده است.

نطفه‌ ایجاد یواس‌اس‌دی

می‌توان گفت از حدود سال ۸۵ بود که موضوع پرداخت موبایلی در کشور داغ شد و بانک‌ها و شرکت‌های پرداخت مختلف هر کدام با رویکردی متفاوت در این زمینه شروع به کار کردند. اولین شرکتی که به این فکر افتاد تا پرداخت موبایلی را با روشی امن و منطبق با استانداردهای مورد قبول بانک مرکزی در ایران راه‌اندازی کند، شرکت پرداخت الکترونیک سامان (سپ) بود.
در سال ۸۹ سپ به این نتیجه رسیده بود که می‌تواند از یواس‌اس‌دی به‌منظور انجام پرداخت موبایلی استفاده کند و برای این کار با اپراتورها به مذاکره پرداخت، اما اپراتورهای کشور همکاری لازم را با این مجموعه نکردند و به همین دلیل پرداخت الکترونیک سامان برای اولین بار این کار را با همکاری شرکت کوچکی در کیش پیاده‌سازی کرد که برای محدوده جزیره کیش خدمات اپراتوری موبایل انجام می‌داد؛ بنابراین در آن زمان شرکت پرداخت الکترونیک سامان تنها دارنده مجوز بانک مرکزی در حوزه ارائه خدمات پرداخت تلفن همراه با تکنولوژی یواس‌اس‌دی بود.

یواس‌اس‌دی در ابتدا مسیر امنی را شروع کرد

مدل ارائه‌شده توسط پرداخت الکترونیک سامان، مدلی امن و مناسب برای ارائه خدمات پرداخت الکترونیک بود و این روش از نظر امنیتی کاملا توسط بانک مرکزی مورد قبول واقع شد و استاندارد امنیتی PCI-DSS را تا حد بسیار مطلوبی پوشش می‌داد؛ بنابراین یواس‌اس‌دی که سپ در سال ۸۹ راه‌اندازی کرد با یواس‌اس‌دی‌هایی که امروزه می‌شناسیم بسیار متفاوت بود. یکی از علل امنیت بالای آن نیز این بود که هر کاربر برای استفاده از این بستر باید یک بار به شکل اینترنتی شماره همراهش را به‌همراه برخی اطلاعات کارت بانکی، همچون شماره کارت در یک سامانه ثبت می‌کرد و هنگام استفاده از این تکنولوژی روی موبایل، دیگر لازم نبود اطلاعات حساس بانکی خود را ارسال کند؛ بلکه این اطلاعات حساس صرفا با شناسایی شماره موبایل کاربر، از مرکز داده فراخوانده می‌شد.

معمار چند تا شد؛ آش شور شد

اما پس از سپ دیگر رقبا نیز وارد میدان شدند و برای افزایش تعداد کاربران خود و گرفتن سهم بازار، قوانین بازی را بر هم زدند و از آنجا به بعد بود که یواس‌اس‌دی از مسیر امن بودن خارج شد؛ چراکه دیگر ارائه‌دهندگان بدون نیاز به پیش‌ثبت‌نام اطلاعات کارت بانکی در یک سامانه مجزا، قادر به استفاده مستقیم از این بستر با استفاده از اطلاعات حساس کارت بانکی خود بودند و این شد که این بستر ناامن، راهش را تا همین امروز نیز ادامه داد. بسیاری از متخصصان معتقدند بانک مرکزی به‌عنوان نهاد ناظر و قانون‌گذار باید در این مرحله ورود می‌کرد و اجازه نمی‌داد یواس‌اس‌دی از مسیر امن خودش خارج شود، اما این اتفاق نیفتاد.
از میان بانک‌ها نیز، اولین بانکی که بعد از شرکت پرداخت الکترونیک سامان، به سمت ارائه خدمت از طریق یواس‌اس‌دی آمد، بانک پاسارگاد بود. سال ۹۰، بانک پاسارگاد سیستم پرداخت همراه مبتنی بر بستر یواس‌اس‌دی خود را با همکاری شرکت ایرانسل راه‌اندازی کرد، اما اواخر خرداد ۹۱ بود که شرکت جیرینگ هم به‌سراغ یواس‌اس‌دی رفت و با همبانک به‌عنوان محصول مشترک بانک سینا، شرکت توسن و جیرینگ وارد دوران جدیدی شد. همبانک سینا آن زمان این‌گونه معرفی شد: «همبانک سینا بانکداری همراه مبتنی بر بستر یواس‌اس‌دی است و بدون نیاز به نصب هرگونه نرم‌افزار روی تمامی گوشی‌های تلفن همراه و فقط با گرفتن کد #۷۲۷* قابل ‌استفاده است و مشتریان می‌توانند با استفاده از این خدمت در هر زمان و مکان، حتی در خارج از ایران بدون هزینه رومینگ از خدمات انتقال وجه، پرداخت قبوض، خرید شارژ، دسترسی به اطلاعات حساب‌ها، مانده‌گیری، عملیات بین‌بانکی ساتنا و پایا، پرداخت اقساط تسهیلات و مدیریت چک و غیره بهره‌‌مند شوند.» ناگفته نماند همراه اول در ابتدا تا مدت‌ها اصرار داشت روش خود را پیاده کند و حاضر نبود با سپ به‌عنوان اولین شرکت پرداختی که پا به عرصه یواس‌اس‌دی گذاشته بود، بر سر همراه ۲۴ همکاری کند. از سال ۹۱ تا سال ۹۵ کمتر بانک یا شرکت ارائه‌دهنده راهکارهای پرداختی را می‌توان یافت که هوس ارائه این خدمات دم‌دستی و ناامن بر سرش نزده باشد.

برنده میدان یواس‌اس‌دی که بود؟

بانک‌ها و شرکت‌های پرداخت در یک بازه زمانی و در یک چشم‌وهم‌چشمی وحشتناک هزینه فراوانی را صرف توسعه روشی ناامن کردند که برنده واقعی آن، اپراتورهای مخابراتی بودند و بیشترین کاربرد آن هم فروش شارژ برای همین اپراتورها بود. در این بین حتما باید به قراردادهای ظالمانه اپراتورهای تلفن همراه با شرکت‌های پرداخت الکترونیکی نیز اشاره کرد که نفس بانک‌ها و شرکت‌ها را گرفته بود. شاید به‌دلیل همین قراردادهای یک‌طرفه بود که کمتر در بانک‌ها شاهد اعتراض به ایجاد محدودیت برای یواس‌اس‌دی بودیم و حداقل در این روزها شاهد تکاپوی تمام‌نشدنی شرکت‌های مخابراتی و زیرمجموعه‌های آنها هستیم.

بانک مرکزی دیر از خواب بیدار شد

در ادامه مسیر از سال ۹۱ به بعد، بستر یواس‌اس‌دی رشد قابل ‌توجهی را تجربه کرد و اکثر بانک‌ها و تقریبا تمام شرکت‌های پرداخت به‌ فکر راه‌اندازی خدمات بر بستر یواس‌اس‌دی افتادند. در واقع ارائه خدمات بانکی و پرداخت بر بستر کدهای یواس‌اس‌دی جایی بود که بانک‌ها به یکباره سعی کردند در آن ورود کنند و همه یک سرویس را فقط از روی هم کپی کردند؛ بدون اینکه هیچ‌کدام سرویس منحصربه‌فرد و تازه‌ای را ارائه کنند. تا جایی ارائه خدمت از طریق یواس‌اس‌دی بالا گرفت که دیگر بازار از این تعداد کد یواس‌اس‌دی اشباع شده بود و تعداد تراکنش‌های انجام‌شده این بستر در حال افزایش روزافزون بود؛ در این دوره بود که بانک مرکزی تازه متوجه اوضاع بد این بستر شد.

اقدامات بانک مرکزی برای محدود کردن این بستر ناامن

بانک مرکزی ایران در اولین قدم در ۲۰ خردادماه ۹۳ دریافت موجودی از طریق کدهای یواس‌اس‌دی را منوط به پرداخت کارمزد ۱۲۰ تومانی از سوی کاربر نهایی کرد تا حجم تراکنش‌های اعلام موجودی روی این بستر کاهش یابد. در قدم دوم نیز بانک مرکزی در نیمه مهرماه ۹۴ اقدام به ممنوعیت اعلام موجودی و خرید بر بستر یواس‌اس‌دی برای شرکت‌های پرداخت کرد و همزمان سقف حداکثر ۲۰۰ هزار تومان را برای پرداخت قبوض بر این بستر اعلام کرد که باعث شد دیگر هیچ سرویس بانکی‌ای روی این بستر ارائه نشود و تنها سرویس‌های پرداختی خرید شارژ و پرداخت قبوض بر این بستر ارائه شوند که در این‌ بین نیز تراکنش‌های خرید شارژ بسیار بیشتر از تراکنش‌های پرداخت قبض بود، به‌طوری‌ که عملا می‌توان بستر یواس‌اس‌دی را درگاه فروش شارژ دانست. سومین قدم بانک مرکزی نیز در سال ۹۵ بود که به‌منظور ارتقای سطح امنیت بستر یواس‌اس‌دی، سامانه پیوند را راه‌اندازی کرد که در آن صورت تمامی افرادی که قصد استفاده از خدمات یواس‌اس‌دی را داشتند، باید نسبت به اتصال شماره کارت خود به شماره تلفن همراه از طریق سامانه پیوند اقدام می‌کردند؛ در واقع بانک مرکزی قصد داشت تا با راه‌اندازی این سامانه، کاربران یواس‌اس‌دی، بتوانند بدون وارد کردن شماره کارت بانکی و به ‌بیان ‌دیگر بدون به خطر انداختن امنیت حساب بانکی خود، از کدهای یواس‌اس‌دی استفاده کنند؛ اما الزام به استفاده از این سامانه با جدیت لازم دنبال نشد و تغییر چشمگیری نداشت.
در همین بازه زمانی، چند ماه پیش بود که سروکله تبلیغات #۳* در صداوسیما پیدا شد؛ این سرویس متعلق به شرکت توسکاست که وابسته به یک اپراتور تلفن همراه است. این شرکت قصد داشت طی یک عملیات انتحاری و با انحصاری که در صداوسیما ایجاد کرده بود، سهم شرکت‌های پرداخت روی فروش شارژ تلفن همراه را در دست بگیرد. در حالی ‌که هر روز شاهد حجم گسترده تبلیغات این شرکت برای خدمات یواس‌اس‌دی هستیم، چندی پیش بانک مرکزی چهارمین قدم خود برای جلوگیری از ناامن بودن این بستر را برداشت و ماهیت این بخشنامه‌ این بود که از ۱۵ بهمن‌ماه ۹۶ تنها پرداخت قبوض عمومی از طریق این بستر امکان‌پذیر است و تراکنش‌های دیگر از روی آن حذف خواهد شد که این اقدام جدید بانک مرکزی حجم سنگینی از هجمه‌ها و مقابله‌ها را در پی داشت. این انتقادها بیشتر از طرف کسب‌وکارهای مبتنی بر یواس‌اس‌دی و اپراتورها دنبال شد و این شرکت‌ها شاکی شده‌ بودند که چرا به ‌یکباره بانک مرکزی چنین تصمیمی گرفته است، آن ‌هم بعد از پا گرفتن کسب‌وکارهایی که بر پایه این کانال فعالیت می‌کنند؛ هرچند تاریخچه مطرح‌شده نشان می‌دهد که اقدام بانک مرکزی ناگهانی نبوده و این محدودیت قدم‌به‌قدم انجام شده است و بانک مرکزی در طول سال‌های گذشته همواره به نهادهای بالادستی در خصوص ناامنی این بستر هشدارهای امنیتی داده است. اقدام جدید بانک مرکزی البته موافقانی هم داشت؛ آنهایی که به یواس‌اس‌دی به چشم یک کانال ناامن در پرداخت و بانکداری الکترونیکی می‌نگرند که اغلب فعالان نظام بانکی و پرداخت بودند که به‌خوبی از ناامنی این بستر آگاه هستند؛ اما در هر صورت ظاهرا اجرای این بخشنامه تا اردیبهشت‌ماه ۹۷ به تعویق افتاده است.
در «راه پرداخت» با بسیاری از مدیران ارشد سیستم بانکی و پرداخت در رابطه با تصمیم جدید بانک مرکزی گفت‌وگو کردیم و بیشتر آنها معتقد بودند که بانک مرکزی خیلی زودتر از اینها باید این تصمیم را برای بستر یواس‌اس‌دی می‌گرفت. به اعتقاد آنها شاید علت این تاخیر در چنین تصمیم‌گیری، فراگیر نبودن ابزارهای جایگزین مانند اپلیکیشن‌های موبایلی یا مشکلات گسترده عدم دسترسی به اینترنت همراه در کشور باشد و اما اکنون ‌که این چالش‌ها رفع شده‌اند و اپلیکیشن‌های پرداخت در اختیار مردم قرار گرفته‌‌اند، بانک مرکزی به این نتیجه رسیده است که دیگر یواس‌اس‌دی نمی‌تواند بستر قابل ‌اعتماد و اتکایی باشد و پتانسیل بالایی برای ایجاد چالش‌های امنیتی برای نظام بانکی کشور دارد.

بر سر قبر یواس‌اس‌دی، گریه نکنید!

موضوعی که واضح است اینکه چه بخواهیم و چه نخواهیم یواس‌اس‌دی رفتنی است و مخالفان حذف یواس‌اس‌دی خیلی نباید به ادامه زندگی این بستر امیدوار باشند؛ چراکه این قبری که بالای سرش گریه می‌کنند، مرده‌ای درونش نیست و دیر یا زود این بستر با نابودی مواجه خواهد شد؛ چراکه شاهد وجود اپلیکیشن‌هایی هستیم که همان خدمات را با امنیت بسیار بهتر و با رمزگذاری اطلاعات کارت کاربران در اختیار مشتریان قرار می‌دهند؛ آن هم با تجربه کاربری خیلی بهتر.

🗞منبع خبر: راه پرداخت

ایران در سونامی فین‌تک‌ها چه نقشی دارد؟‌

حامد اکبری، پژوهشگر اقتصاد اطلاعات و دولت الکترونیک؛ شرق / شتاب توسعه و نفوذ روزافزون کسب‌وکارهای اینترنتی و مبتنی بر فضای مجازی، حضور جدی خدمات مبتنی بر فضای مجازی را رفته‌رفته به یکی از الزامات زندگی شهری مدرن تبدیل کرده و ظرفیت قابل اعتنایی را برای تحلیل فضای این حوزه و برای پژوهشگران، نقش‌آفرینان و ذی‌نفعان فراهم کرده است.
هدف این یادداشت بازنمایی پیام‌هایی است که این فضای کسب‌وکارهای اینترنتی، به مردم، بازار، دولت و دنیا ارسال می‌کند. نگاه و تحلیل صحیح و دقیق این پیام‌ها می‌تواند ظرفیت فهم بهتر مناسبات، قواعد نانوشته، الگوهای پنهان فضای کسب‌وکارها و خدمات مبتنی بر فضای مجازی را در اختیار برنامه‌ریزان، سیاست‌گذاران، نظریه‌پردازان و مصرف‌کنندگان آن قرار دهد.
سال ۹۵ را می‌توان یک برهه سرنوشت‌ساز و به‌یادماندنی در تاریخ کسب‌وکارهای مجازی کشور برشمرد. ظهور، توفیق و همه‌گیرشدن اپلیکیشن‌های درخواست اینترنتی تاکسی، برای نخستین‌بار جامعه را با سرویس‌های عمومی اینترنتی وابسته به بخش خصوصی ایرانی آشنا کرد و تأثیرات اجتماعی قابل تأملی هم بر جای گذاشت.
مردم در یک انتخاب هوشمندانه به یک کسب‌وکار اینترنتی نوظهور و مدرن آری گفته و در مدت کوتاهی الگوی استفاده از سرویس‌های حمل‌ونقل عمومی را در زندگی خود تغییر دادند. این تغییر که از کیفیت، دقت و سرعت خدمت‌رسانی تاکسی‌های اینترنتی و همچنین از قیمت رقابتی بسیار مناسب در مقایسه با قیمت تاکسی سرویس‌های مرسوم که سال‌ها بازار را در قبضه خود داشتند، ناشی می‌شد، عکس‌العمل شدید فعالان آن حوزه را در پی داشت و در قالب اعتراضات صنفی و تجمع‌های اعتراض‌آمیز بروز کرد. البته نه‌تنها نتوانست جلوی این تغییر بنیادی در ظهور خدمات حمل‌ونقل موبایل محور را بگیرد، بلکه به سرعت نقش‌آفرینان دیگر هم اقدام به ارائه سرویس‌های مشابه کردند تا سهم خود را از بازار حمل‌ونقل درون‌شهری از دست ندهند. نکته حائز اهمیت تصمیم عاقلانه نقش‌آفرینان اصلی فضای سنتی در مواجهه با این پدیده نوظهور بود. ایجاد سرویس مشابه توسط تاکسی‌رانی و اتحادیه تاکسی سرویس‌ها به نام‌های کارپینو، آژانسی و… از نتایج آن مناقشات بود. سرعت حیرت‌آور توسعه کسب‌وکارهای حوزه حمل‌ونقل از جمله سرویس‌های درخواست خودرو، پیک‌های موتوری، باربری‌ها و حمل‌ونقل‌های بین‌شهری، مناسبات اکوسیستم کسب‌وکارهای حمل‌ونقل در کشور را با تغییرات اساسی روبه‌رو کرد.
رویداد مهم دیگری که در سال ۹۶ بار دیگر به جامعه، کسب‌وکارها و اقتصاد کشور شوک جدی وارد کرد، سربرآوردن سرویس‌های موسوم به فین‌تک‌ها بود. فین‌تک‌ها اصطلاحاً به فناوری‌های مالی می‌گویند که با استفاده از انواع نوآوری‌ها، خدمات پولی و مالی را در الگوهای جدیدتر، ساده‌تر و به‌صرفه‌تر ارائه می‌دهند.
فین‌تک‌ها که در گذشته عموماً خود را در چارچوب پرداخت‌های قبض‌ها و خرید شارژهای تلفن‌های اعتباری تعریف می‌کردند، با رشد و توسعه سرویس‌های مشابه در جهان، خود را در حوزه‌های دیگر هم توسعه دادند و انواع سرویس‌های پرداخت موبایلی و اینترنتی، سرویس‌های خرید بیمه، خرید بلیت‌های قطار و هواپیما و کیف‌های پول الکترونیکی، تخفیف‌های موضوعی، خریدها، پرداخت تاکسی و مترو، خدمات ارزی، جمع‌سپاری و… رواج پیدا کرد. تفاوت سونامی فین‌تک‌ها با موجی که اسنپ و کسب‌وکارهای حمل‌ونقل در کشور ایجاد کردند، نقش‌آفرینی دولت با کمک بانک مرکزی به‌عنوان نهاد تنظیم‌گر تخصصی و قانونی این حوزه بود که با ارائه مجوزهای موسوم به PSP به بانک‌ها سعی در کنترل این حوزه کرد.
داعیه اصلی بانک مرکزی در توجیه کنترل فضای فین‌تک‌ها در کشور حول سه محور موسوم به خطوط قرمز بانک مرکزی در موضوع فین‌تک‌ها طرح شده است که عبارت بود از «خلق پول»، «جمع‌آوری پول‌های خردمقدار» و «فعالیت‌های ارزی» که مناقشات بسیاری را هم درباره این موضوع ایجاد کرد و همچنان نیز ادامه دارد. پرداختن به مسائل فین‌تک‌ها بحث مستقل و مفصلی را می‌طلبد که از وظیفه این یادداشت بیرون است، اما آنچه در ارتباط با موضوع یادداشت باید به آن پرداخت، چرایی اقبال و استقبال دو حوزه حمل‌ونقل عمومی و فین‌تک‌ها است که از قضا از دو الگوی کاملاً غیرمشابه بهره می‌بردند!
با پیگیری و مطالعه اکوسیستم موجود در این کسب‌وکارها نتایج مهمی در محورهای مختلف از جمله تحلیل و مطالعات بازار کسب‌وکارهای اینترنتی، ریخت‌شناسی و گونه‌شناسی کسب‌وکارها و خدمات، جمعیت‌شناختی مصرف‌کنندگان، ذائقه‌شناسی کسب‌وکارها و مصرف‌کنندگان، نقش سیاست‌گذاری‌های دولت، فهم بهتری از زیرساخت‌های موجود به دست می‌آید.
از جمله این نتایج، پیام‌های قابل‌تأملی است که فضای نوظهور اقتصادی مبتنی بر فضای مجازی، داده‌ها و اطلاعاتی را به ذی‌نفعان و نقش‌آفرینان اصلی این حوزه‌ها ارسال می‌کند و هر گروه بنابر منافع و وظایف خود می‌تواند از آن برای سیاست‌گذاری‌ها و الگوی حضور و استفاده از این فضا بهره ببرد.
شاید بتوان ادعا کرد حجم بالایی از فضای اقتصاد مبتنی بر فضای مجازی و اینترنت را این دو سبک از کسب‌وکارها به خود اختصاص داده‌اند.
بررسی فرایند عملیاتی‌شدن خدمات مبتنی بر اینترنت مشخص می‌کند که اساساً فقط زنجیره‌هایی از خدمات قابلیت مجازی‌شدن دارند که همگی ذی‌نفعان آن بتوانند اولاً با هویتی حقوقی و درعین‌حال مجازی در آن حضور پیدا کنند و ثانیاً اطلاعات مرتبط با مراحل مختلف فرایندها به صورت دیجیتال و الکترونیکی موجود باشد و همچنین متولیان آن مراحل هم آمادگی الکترونیک اتصال به زنجیره‌های مجازی را داشته باشند؛ به عبارت دیگر تا زمانی که امکان حضور داده‌محور تمامی ذی‌نفعان مراحل مختلف یک خدمت موجود و مهیا نباشد، آن خدمت نمی‌تواند به صورت الکترونیکی عملیاتی شود.
نگارنده بر این باور است استقبال بازار و نقش‌آفرینان به دو حوزه حمل‌ونقل عمومی و فین‌تک‌ها صرفاً به دلیل بازار بزرگ و سودآور آنها نیست بلکه دلیل اصلی آن، امکان اجرائی‌شدن فرایند آن به صورت الکترونیکی است که البته این موضوع در توسعه کسب‌وکارهای الکترونیکی در دنیا هم کم‌وبیش موجود است، ایران هم تقریباً سیر مشابهی را در مقایسه با تجارب بین‌المللی طی می‌کند.
نکته قابل‌توجهی که می‌توان از تحلیل چرایی توسعه این دو صنعت کشف کرد و به‌عنوان پیام‌هایی که مناسبات پنهان اکوسیستم کسب‌وکارهای اینترنتی در ایران را آشکار و به جامعه ارسال می‌کند، تفاوت مبنایی و ساختاری این دو صنعت است.
ساختار اطلاعات و داده‌ای مرتبط با زنجیره‌های خدمت دو حوزه حمل‌ونقل و فین‌تک‌ها با هم تفاوت‌های اساسی دارند. فین‌تک‌ها که در حوزه‌های پولی و بانکی ارائه خدمت می‌کنند، از امکان استفاده اطلاعات هویتی صحیح و آنلاین برخوردارند که توسط بانک‌ها و «پی‌اس‌پی» ها ارائه می‌شود، همچنین اطلاعات مرتبط با فرایندها و مکانیسم انتقال پول در اکوسیستم پولی بانکی کشور سال‌هاست ذیل عنوان «بانکداری الکترونیکی» به رشد قابل ملاحظه‌ای رسیده است.
پس می‌توان پذیرفت که با مهیابودن اطلاعات کامل زنجیره‌های مختلف پولی و بانکی به‌علاوه امکان حضور مصرف‌کنندگان با مکانیسم احراز هویتی که بانک‌ها فراهم کرده‌اند، بستر آماده‌ای برای حضور کسب‌وکارهای پولی و مالی موسوم بر فین‌تک‌ها ایجاد شده است. البته به دلیل همین الزامات حوزه‌های دیگر فین‌تک‌ها که در دنیا پیشرو است، از آنجا که نقش‌آفرینان مرتبط از آمادگی اطلاعاتی – داده‌ای و ظرفیت‌های قانونی برخوردار هستند، سیستم هنوز عملیاتی نشده است و اصل مناقشه پیرامون موضوع فین‌تک‌ها هم بر سر همین موضوعات است؛ موضوعاتی از قبیل خدمات ارزی، واحد پول مجازی، تضامین مالی، کراد فاندینگ یا جمع‌سپاری، کیف پول الکترونیک و … .
در موضوع سرویس‌های حمل‌ونقل عمومی از جمله تاکسی‌های اینترنتی، پیک‌های موتوری، ترابری بین‌شهری و… ماجرا به شکل دیگری است. در این سرویس‌ها که مکانیسمی برای احراز هویت و پشتیبانی هویت دیجیتال پیش‌بینی نشده است و اساساً وجود ندارد، قاعدتاً یکی از مهم‌ترین شرایط ایجاد و دریافت سرویس‌های اینترنتی منتفی است. از آنجا که اطلاعات هویتی رانندگان و خودروهای آنها نیز به صورت آماده و پشتیبان وجود ندارد، این مرحله توسط خود شرکت‌های ارائه‌کننده سرویس حمل‌ونقل و تاکسی و پیک اینترنتی به صورت فیزیکی انجام شده و بعد از دیجیتالی‌شدن به سیستم متصل شده است.
بنابراین از آنجا که مهم‌ترین وجه سرویس‌های حمل‌ونقل، «مکان‌محوربودن» آن است، باید اطلاعات مکانی متقاضی خدمت حمل‌ونقل و همچنین راننده و وسیله نقلیه خدمت‌دهنده موجود باشد. خوشبختانه سرویس‌های مکان‌محور موسوم به GIS توسط شرکت‌های بین‌المللی به صورت رایگان در دسترس همگان قرار دارد و هر فرد می‌تواند از طریق تلفن همراه هوشمند خود از این سرویس استفاده کند.
پس به‌عبارت دیگر اطلاعات هویتی متقاضیان خدمات حمل‌ونقل موجود نیست و امکان احراز هویت الکترونیک هم وجود ندارد و اطلاعات رانندگان و وسیله نقلیه توسط شرکت‌های ارائه‌دهنده تجمیع و دیجیتال شده و اطلاعات مرتبط با مکان افراد هم از طریق سرویس‌های GIS بین‌المللی ارائه می‌شود.
راه‌حلی که شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات حمل‌ونقل برای حل موضوع اندیشیده‌اند مبنای مهمی است که می‌تواند در صورت عدم رفع مشکلات داده‌ای و نبود خدمات هویتی در کشور، کسب‌وکارها را به سوی اعتماد به خوداظهاری افراد سوق دهد. درواقع سرویس‌های حمل‌ونقل اینترنتی مدعی هستند که اطلاعات هویتی مصرف‌کننده دارای اهمیت نیست و فقط اطلاعات مکانی او مورد نیاز است و هویت افراد هم نیاز به راستی‌آزمایی ندارد پس مشتریان می‌توانند با روش خوداظهاری و نام کاربری دلخواه از خدمات استفاده کنند. لازم به ذکر است در صورت بروز اتفاقات احتمالی ناگوار و بزهکارانه مانند آدم‌ربایی‌ها و قاچاق کالا و مواد مخدر و… اهمیت احراز هویت متقاضیان خدمات حمل‌ونقل آشکارتر خواهد شد. در صورت وقوع مشکلات این‌چنینی، این‌گونه از کسب‌وکارها، نه‌فقط به‌خاطر فشار دولت، بلکه به دلیل تقاضای مردم، برای حفظ بازار خود با چالش‌های بسیار جدی مواجه خواهند شد. از آنجا که ارائه خدمات هویتی از اهداف و توان کسب‌وکارهای حمل‌ونقل خارج است، توسعه سرویس‌های هویت‌ساز الکترونیکی و احراز هویت به صورت مستقل ضروری است، البته بررسی ابعاد این موضوع از اهداف این یادداشت نیست. با بررسی کسب‌وکارهای خدماتی اینترنتی حوزه حمل‌ونقل و فین‌تک‌ها که می‌توان گفت بیشترین سهم بازار را در اختیار دارند، دو الگوی کاملاً متفاوت به دست می‌آید که تحلیل آنها حاوی نکات و پیام‌های قابل‌اعتنایی برای جامعه، بازار و دولت است.
اولاً اینکه در کشور ایران سرویس خدمات هویتی آنلاین برای استفاده کسب‌وکارها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل توسعه کسب‌وکارهای اینترنتی وجود ندارد و این مشکل را می‌بایست خود کسب‌وکارها حل کنند. این معضل می‌تواند در امکان‌سنجی اقتصادی کسب‌وکارها تأثیر منفی مستقیم بگذارد. البته سازمان ثبت‌احوال، وب‌سرویس‌های «استعلام مبتنی‌بر کد ملی» را ارائه می‌کند. نکته مهم این است که اولاً خدمات سازمان ثبت‌احوال رایگان نیست و معمولاً به‌ازای هر استعلام کد ملی ۷۰۰ تومان دریافت می‌کند.
ثانیاً در ارائه سرویس ملاحظات قانونی بسیاری وجود دارد که عمدتاً کسب‌وکارها را علاقه‌مند و قادر به استفاده از آن نمی‌کند.
ثالثاً اساساً این خدمات، مشکل احراز هویت را حل نمی‌کنند و صرفاً هفت قلم اطلاعاتی مرتبط با هویت افراد با ارائه کد ملی را در اختیار مجموعه استعلام‌کننده قرار می‌دهند. فقدان آمادگی خدمات هویتی الکترونیک در کشور، پیام مهمی را به توسعه‌دهندگان کسب‌وکارهای اینترنتی در داخل و خارج از کشور ارسال می‌کند که از یک سو می‌تواند مفید قلمداد شود و از سوی دیگر از مهم‌ترین موانع توسعه کسب‌وکارها به نظر می‌رسد. نکته مثبت موضوع، تحریک شرکت‌های فعال و صاحب امکانات و تجربه در حوزه هویت مجازی برای ورود به بازار و ارائه خدمات هویت محور و هویت دیجیتالی است که اگر از سوی شرکت‌های خارجی انجام شود، مخاطراتی را هم می‌تواند به همراه داشته باشد.
وجه منفی این پیام هم مستقیماً به آن گروه از خدمات مجازی مربوط است که مسئله احراز هویت از الزامات کیفیت و امنیت آنهاست و عدم توجه به آن، ظرفیت ایجاد هرج‌ومرج را در فضای کسب‌وکارهای اینترنتی ایجاد کرده و می‌تواند اکوسیستم اقتصادی کشور را دچار بحران کند. نکته مهم‌تر آن است که وقتی خدمات هویت مجازی که نوعاً یک خدمت عمومی و حاکمیتی است از سوی خود شرکت‌ها انجام بگیرد، استنکاف از همکاری داده‌ای با شرکت‌های دیگر رایج شده و عملاً جلوی توسعه و هم‌افزایی در فضای الکترونیک را می‌گیرد. نمونه آن را حتی در عدم همکاری اطلاعاتی در فضای دولت الکترونیک در دستگاه‌های دولتی می‌بینیم که باعث شده هر دستگاهی در کشور از حیث ارائه خدمات دولت الکترونیک، هر دستگاهی بر سبک‌وسیاق خود عمل کرده و اطلاعاتش را در اختیار دستگاه دیگر قرار ندهد و هزینه عملیاتی دولت الکترونیک در کشور به صورت سرسام‌آوری بالا رفته است. پیام مهم دیگری که تحلیل دو حوزه کسب‌وکارهای مبتنی‌بر خدمات حمل‌ونقل عمومی و فین‌تک‌ها برای جامعه و نقش‌آفرینان دربر دارد، وضعیت جمعیت‌شناختی اکوسیستم کسب‌وکارهای اینترنتی است.

 

🗞منبع خبر: راه پرداخت

بدافزاری روی یک اپلیکیشن استخراج بیت‌کوین کشف شد

به‌تازگی برروی یک اپلیکیشن اندرویدی استخراج بیت‌کوین، بدافزاری کشف شده است که موجب آسیب فیزیکی به گوشی هوشمند کاربران می‌شود.
این روزها که بازار ارزهای دیجیتالی رمزنگاری‌شده بسیار داغ و پر تب‌وتاب شده است، سایت‌ها و پلت‌فرم‌های بسیاری برای استخراج بیت‌کوین یا بیت‌کوین ماینینگ ایجاد شده است.
کشورها و دولت‌های بسیاری ازجمله برخی دولت‌های اروپایی همواره مردم و سرمایه‌گذاران را از مبادله، نقل و انتقالات پول با استفاده از ارزهای دیجیتالی همچون بیت‌کوین منع کرده‌اند و به سرمایه‌گذاری در این ارز جدید که در اصل واقعیت فیزیکی ندارد، هشدار داده‌اند، چراکه آنها بر این باورند ارزش بیت‌کوین و ارزهای مشابه دیجیتالی، حبابی شکل و غیرواقعی است و به‌زودی این حباب ترکیده خواهد شد.
در اینجا باید گفت همان‌طور که بسیاری از تحلیلگران برآورد کرده بودند حباب بیت‌کوین پس‌ازآنکه هرروز در حال بزرگ‌تر شدن بود، در روزهای گذشته افزایش آن متوقف شد و ارزش آن حدود یک‌چهارم کاهش یافت و به زیر ۱۳ هزار دلار تنزل کرد.
بیت‌کوین یک ارز دیجیتالی رمزنگاری‌شده است که باید توسط سیستم‌های رایانه و با استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته‌ای استخراج یا ماینینگ شود. در ابتدای ماه جاری میلادی بهای بیت‌کوین حتی به مرز ۱۹ هزار دلار هم رسید.
محققان موسسه کاسپرسکی به‌تازگی در ۲۰ اپلیکیشن اندرویدی که بیت‌کوین ماینینگ انجام می‌دادند، بدافزار خطرناکی را پیدا و کشف کرده‌اند که می‌تواند موجب آسیب‌های فیزیکی ازجمله ورم کردن و ترکیدن باتری گوشی هوشمند کاربران شود.
این پژوهشگران تصمیم گرفتند به‌منظور تست و آزمایش آسیب‌های این بدافزار کشف شده، یک گوشی هوشمند را از طریق این اپلیکیشن‌های اندرویدی، به بدافزار مذکور آلوده کنند. آنها پس از ۴۸ ساعت مشاهده کردند که باتری گوشی مورد نظر ورم کرده و درنهایت ترکیده شد.
کمتر بدافزاری در اپلیکیشن‌های موجود در اینترنت یافت می‌شود که موجب آسیب‌های فیزیکی به گوشی‌های هوشمند شود. درواقع، این بدافزار به هنگام استخراج بیت‌کوین به CPU گوشی‌های همراه صدمه وارد می‌کند و سپس موجب می‌شود باتری آن با مشکلات جدی و درنهایت انفجار روبرو شود.

 

 

🗞منبع خبر: ایسنا

هشدار درباره دسترسی‌هایی که خودتان به نرم‌افزارها می‌دهید

یک متخصص در حوزه امنیت فناوری اطلاعات با بیان اینکه هنگام نصب یک نرم‌افزار بدون خواندن، ممکن است مسائل امنیتی و نقض حریم شخصی برایتان پیش بیاید، گفت: بسیاری از افراد نمی‌دانند چه دسترسی‌هایی در اختیار برنامه‌نویسان قرار می‌دهند. حتی خود برنامه‌نویسان گاهی دسترسی‌ها و درپشتی‌هایی برای خود باز می‌کنند و اجازه را هم رسما از شما می‌گیرند.
گلمر بحری در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه در زمان نصب هر نرم‌افزاری در اندروید، به شما توضیح داده می‌شود که چه دسترسی‌هایی با نصب این نرم‌افزار به توسعه‌دهندگان آن نرم‌افزار می‌دهید، گفت: یک نرم‌افزار می‌تواند دسترسی انجام هر نوع کاری را بخواهد. این موضوع مختص تاکسی‌یاب‌های اینترنتی یا سایر نرم‌افزارهای ایران نیست. بسیاری از نرم‌افزارها و محصولات خارجی دیگر هم چنین دسترسی‌هایی را از جمله دسترسی به پیامک‌ها و یا دوربین از شما می‌گیرند.
وی با بیان اینکه کاربر مختار است در صورت عدم تمایل به در اختیار گذاشتن دسترسی‌هایی که نرم‌افزار طلب می‌کند آن را نصب نکند، توضیح داد: شما می‌توانید اگر احساس کردید نمی‌خواهید این دسترسی‌ها را در اختیار نرم‌افزار قرار دهید، در تنظیمات خود این دسترسی را ببندید و یا در نهایت اگر در تنظیمات اجازه نصب به شما داده نشد، نرم‌افزار را نصب نکنید.
این کارشناس در پاسخ به اینکه آیا این موضوع نقض حریم شخصی محسوب نمی‌شود، گفت: نقض حریم شخصی زمانی است که شما بدون اجازه به چیزی دسترسی پیدا کنید، اما طبق قانون در زمان نصب همه این نرم‌افزارها، از شما سوال پرسیده شده و اطلاع داده می‌شود که این دسترسی‌ها گرفته می‌شود، در نتیجه نقض حریم شخص نیست.
بحری خاطرنشان کرد: برخی از دسترسی‌هایی که از کاربران گرفته می‌شود، به دلیل نخواندن و کوتاهی کاربر است وگرنه این حق به دلیل متن باز بودن اندروید برای هر کسی که بخواهد در اندروید برنامه‌ای بنویسد وجود دارد. کاربران باید یاد بگیرند وقتی می‌خواهند از یک محصول استفاده کنند، اطلاعاتی که هنگام نصب نرم‌افزار به آنها داده می‌شود را به جای رد کردن، مطالعه کنند. در آن صورت از این که چرا چنین دسترسی‌هایی داده شد و چرا یک تاکسی‌یاب اینترنتی یا هر نرم‌افزار دیگری چنین کنترلی دارد، گله‌مند نخواهند شد.
اجازه‌ای که خودتان به برنامه‌نویس می‌دهید
وی ادامه داد: بسیاری از افراد خصوصا هنگام نصب بازی‌ها نمی‌دانند که چه دسترسی‌هایی در اختیار برنامه‌نویسان قرار می‌دهند و این کار را به راحتی انجام می‌دهند. حتی خود برنامه‌نویسان گاهی دسترسی‌ها و درپشتی‌هایی برای خود باز می‌کنند و اجازه را هم رسما از شما می‌گیرند. اما شاید تاکنون این قضایا آنقدر رسانه‌ای نشده یا برایشان مساله‌ای ایجاد نکرده است. اما زمانی که یک نرم‌افزار را بدون خواندن نصب می‌کنید، بعد ممکن است مسائل امنیتی و نقض حریم شخصی برایتان پیش بیاید.
این متخصص امنیت IT در پاسخ به اینکه آیا در سیستم عامل iOS‌ هم چنین دسترسی‌هایی وجود دارد، گفت: بله اما نه به گستردگی اندروید و دسترسی‌هایش محدودتر است. با وجود این، برنامه‌نویس به مواردی از جمله دوربین یا سافاری دسترسی دارد و این طور نیست که این اطلاعات را در اختیار قرار ندهد.
بحری با بیان اینکه دسترسی‌هایی که برنامه‌نویسان هنگام نصب یک نرم‌افزار از کاربر می‌خواهند، بسیار رایج و حتی گاهی لازم است، افزود: اگر بخواهیم از حوزه امنیت به موضوع نگاه کنیم، این یک حق است که اندروید به دلیل متن باز بودن در اختیار برنامه‌نویس قرار می‌دهد و هر کس می‌تواند این دسترسی را داشته باشد.
وی همچنین خاطرنشان کرد: به هر صورت برای برنامه‌نویسی این موضوع در اختیار قرار دادن دسترسی وجود دارد و برای این است که شما بتوانید به صورت یک پارچه و یکجا از چندین امکان در یک نرم‌افزار استفاده کنید. طبیعتا همیشه در کنار مزایا یا مخاطراتی هم دارد و این کاربر است که باید حواسش به این موضوع باشد.

 

🗞منبع خبر: ایسنا

۵ تغییر اساسی که گوشی‌های هوشمند در حوزه پول ایجاد کردند

این ماه دهمین سالی است که از راه‌اندازی بزرگ‌ترین محصول قرن به بازار، یعنی  آیفون اپل، می‌گذرد. این رویداد هیجان بزرگی ایجاد کرد است و گوشی‌های هوشمند اپل قدرتمند بودند و قدرتمندتر شده‌اند و هفت نسل را در یک دهه کسب کرده‌اند. البته آیفون اولین گوشی هوشمند نبود اما قطعاً در تسریع روند بازار نقش مهمی داشته است تا جایی که امروز ۸۰ درصد ما گوشی هوشمند داریم.
گوشی‌های هوشمند نحوه تعامل ما با دوستان، خانواده و حساب‌های کاربری رسانه‌های اجتماعی و حتی مسائلی مانند درخواست تاکسی را تغییر داده‌اند. گوشی‌های هوشمند طوری نحوه خرج کردن و فکر کردن به پول را تغییر داده‌اند که استیو جابز حتی تصورش را هم نمی‌کرد.

۱- بانکداری آنلاین

احتمالاً اولین تغییری که به چشم می‌آید، تغییر در حوزه بانکداری آنلاین بوده است. بسیاری از ما، به‌ویژه نسل جوان، به‌ندرت به داخل شعب بانک رفته‌اند و وابسته بودن فعالیت‌های اقتصادی به زمان باز و بسته بودن بانک‌ها را ندیده‌اند.
در عوض ما به‌طور فزاینده‌ای از بانکداری آنلاین استفاده می‌کنیم و این استفاده از میزان ثبت‌شده در سال ۲۰۰۷ در انگلستان افزایش چشمگیری داشته است.
زمانی که آیفون به بازار عرضه شد، تنها ۳۰ درصد مردم بریتانیا هرماه از بانکداری آنلاین استفاده می‌کردند. بنا به گزارش statista، در سال ۲۰۱۶ این تعداد به دو برابر یعنی ۶۰ درصد افزایش یافته است.
این روند از سال ۲۰۱۶ به دلیل گسترش گوشی‌های هوشمند شتاب بیشتری داشته است. داده‌های statista نشان می‌دهد بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ افزایش ناگهانی در تعداد افرادی که به کمک گوشی‌های خود هرماه به بانکداری آنلاین دسترسی دارند، اتفاق افتاده است. این تعداد از ۸ درصد به یک‌سوم رسیده است.

۲- خرید آنلاین

بر اساس تحقیقات منتشرشده مرکز تحقیقات خرده‌فروشی در اوایل امسال، خرید آنلاین در دهه گذشته شکل گرفته است و اکنون ۷۱ درصد ما به دنبال معاملات آنلاین در اینترنت هستیم.
همین تحقیقات پیش‌بینی کرده‌ که افراد در سال ۲۰۱۷ تقریباً ۷۰ میلیارد پوند به‌صورت آنلاین خرید خواهند کرد که ۲۷ میلیارد پوند آن توسط گوشی‌های هوشمند انجام خواهد شد.
استفاده از گوشی‌های هوشمند برای خرید آنلاین در سال گذشته ۴۷ درصد در انگلستان رشد داشته است. Dimitrios Tsivrikos روانشناس حوزه مصرف‌کنندگی در دانشگاه کالج لندن می‌گوید خرده‌فروشان به‌سختی کار کرده‌اند تا خرید آنلاین را تبدیل به یک تجربه لذت‌بخش کنند.
او می‌گوید:
«استفاده از گوشی به ما امکان نزدیک‌تر شدن به تجربه خرید را می‌دهد. انعطاف‌پذیری، برقراری ارتباط با خرده‌فروشان را آسان‌تر می‌کند و اعتماد به آن‌ها بهبود می‌یابد. گوشی‌های موبایل ما، برای برقراری ارتباط طراحی شده‌اند. ما هنوز کامپیوتر را به‌عنوان وسیله‌ای برای انجام کارهای مهم مانند پرداخت مالیات یا پاسخ دادن به ایمیل‌های کاری می‌بینیم.»

۳- اپل‌پی و پرداخت غیر تماسی

بااینکه اپل‌پی، که گوشی شما را تبدیل به یک کارت اعتباری و یا نقدی می‌کند، کمتر از سه سال پیش به بازار عرضه شد، اما استفاده از آن و پرداخت‌های غیرتماسی در سال گذشته به‌شدت افزایش یافته است.

بر اساس گزارش انجمن کارت‌های انگلستان (UK Cards Association) اکنون بیش از ۱۰۰ میلیون کارت غیرتماسی در بریتانیا وجود دارد که در ماه مارس ۴ میلیارد پوند توسط آن‌ها پرداخت انجام شده است. این عدد نشان‌دهنده رشد ۱۶۵ درصدی نسبت به سال گذشته است.
Tsivrikos می‌گوید:
«به‌خصوص در لندن، امکان پرداخت با تلفن همراه تأثیر گسترده‌ای بر سفرها داشته است. این سرآغاز تحولی است که باعث می‌شود از موبایل خود به‌عنوان کیف پول استفاده کنیم. اپل پی، بسیار مهم است. ما شاهدیم که مردم از زمان بحران اقتصادی نسبت به بانک‌ها بی‌اعتماد شده‌اند و تحقیقات من نشان داده که فناوری برای آن‌ها قابل‌اعتمادتر است.»
او افزود: «البته اپل‌پی، تنها واسطه پرداخت است یعنی شما هنوز با بانک‌ها سروکار دارید. اما باعث شد تا مصرف‌کننده احساس قدرت پیدا کند.»

۴- اقتصاد گیگ

می‌خواهید تاکسی بگیرید؟ از گوشی هوشمند خود استفاده کنید. می‌خواهید پیتزا سفارش دهید؟ همین‌طور. یک نظافتچی می‌خواهید؟ همین‌طور. اقتصاد به‌اصطلاح «گیگ» یا «مشارکتی» توسط آیفون‌ها و گوشی‌های هوشمند رو به افزایش است.
اوبر (Uber) رزرو تاکسی را بسیار ارزان‌تر و آسان‌تر کرده و حتی رانندگان سیستم قدیمی تاکسیرانی را با خود همراه کرده است. اپلیکیشن‌هایی مانند Just Eat و Task Rabbit همین کار را برای سفارش غذا و کارهای خانه انجام داده‌اند. Tsivrikos می‌گوید: «می‌توانید با گوشی‌های هوشمند خود همه خدمات خانگی مورد نیاز را دریافت کنید و همه جا و هر زمان خواستید بروید. پول و رفتار شخصی ما اکنون از طریق تلفن‌های همراه منتقل می‌شود بنابراین تلفن‌های ما دروازه‌بان اصلی این‌هاست.»

۵- بدهی

وجود راه‌های بیشتر برای پرداخت به معنی راه‌های بیشتر برای اجرای صورتحساب است و یکی از اثراتی که آیفون بر انقلاب پول داشته، تأثیرش بر بدهی بوده است.
بسیاری از مردم به‌خصوص کسانی که مشکلات سلامت روان دارند، متوجه شدند گوشی‌های هوشمند مشکلات مالیشان را تشدید کرده‌ است. Leah Milner، روزنامه‌نگار، در Telegraph Money توضیح داد که اختلال دوقطبی او برایش ۲۵ هزار پوند هزینه داشته است. او نوشت: «بعضی‌وقت‌ها به‌خاطر این بیماری، احساس اعتماد به نفس بالایی دارم و همان موقع است که شروع به انجام خریدهای آنلاین بی‌فایده زیادی در نیمه‌شب می‌کنم.»
موسسه سیاست پول و سلامت روان که توسط مارتین لویس (MoneySavingExpert.com’s Martin Lewis) راه‌اندازی شده است برنامه «Shopper Stopper» را توسعه داده است. برنامه‌ای که خرید آنلاین شما را در زمان‌هایی از شبانه‌روز که تمایل به خرید بیشتری دارید محدود می‌کند.

 

منبع خبر:
🌐: telegraph.co.uk
🇮🇷: راه پرداخت

 

حذف اپلیکیشن‌های ایرانی از مارکت‌ها

پس از اینکه شرکت اپل اپلیکیشن‌های ایرانی را با توجیه تحریم‌های آمریکا علیه ایران از پلی‌استور حذف کرد، به نظر می‌رسد این بار نوبت شرکت گوگل شده تا در فروشگاه ‌آنلاین خود را روی اپلیکیشن‌های این بازار اندرویدی ببندد.
به گزارش ایران‌جیب به نقل از ایسنا، کمتر از یک ماه از موضع اپل برای حذف برنامه‌ها و اپلیکیشن‌های ایرانی از اپ‌استور در راستای قوانین تحریم‌های سیاسی و اقتصادی آمریکا علیه ایران می‌گذرد که شرکت گوگل هم شروع به حذف این اپلیکیشن‌ها از گوگل‌پلی کرده است. اگر چه پیش از این نیز از سال گذشته اپل چندین بار به حذف اپلیکیشن‌های ایرانی از فروشگاه آنلاین خود اقدام کرده بود.
شرکت اَپل پس از حذف اپلیکیشن‌های ایرانی در پیغامی به برخی شرکت‌های برنامه‌نویس ایران اعلام کرد: در راستای قوانین تحریم‌های آمریکا علیه ایران، اَپ استور اَپل نمی‌تواند برنامه‌های ایران مربوط به گوشی‌های آیفون را در خود جای دهد یا اقدام به توزیع آنها کند. هم‌چنین این شرکت اعلام کرد که نمی‌تواند با برنامه‌نویسان ایرانی داد و ستد داشته باشد.
این موضوع حتی واکنش نشریه‌های خارجی را هم در بر داشت. نیویورک تایمز در گزارشی نوشت: با اینکه شرکت اپل در ایران به صورت رسمی دارای نمایندگی نیست، اما ایرانی‌های بسیاری از محصولات آن نظیر گوشی‌های هوشمند آیفون، آی‌پد، آی‌پاد و سایر محصولات و سرویس‌های آن استفاده می‌کنند و حذف برنامه‌ها و اپلیکشن‌های ایرانی از اپ‌استور، مشکلات و محدودیت‌هایی برای آنها ایجاد خواهد کرد.

سوءتفاهم یا سوءنیت؟

همچنین محمدجواد آذری جهرمی -وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات- از همان ابتدا به این موضوع واکنش نشان داد. او با بیان اینکه در فضای تعاملات بین‌المللی این مقررات توسط طرفین رعایت می‌شد، اظهار کرد: ‌ما سیگنال‌های خوبی از سمت اپل داشتیم. در ورژن ۱۱ سیستم عامل iOS اپل اطلاع‌رسانی کرد که زبان فارسی را اضافه کرده است. اما همزمان با این مساله شروع به حذف یک سری از اپلیکیشن‌های ایرانی کردند که ما دیگر نمی‌توانستیم آن را توجیه کنیم، زیرا نه به دلیل موضوعات مالی بود که شامل قوانین خودشان می‌شد و نه قوانین تحریم‌هایی که آمریکا علیه ایران دارد.
وی همچنین خاطرنشان کرد: در ایمیل‌هایی که به تیم‌های توسعه‌دهنده اپلیکیشن‌ها زدند، اشاره نکردند که دلیل این موضوع چیست. در یک پیام به صورت مبهم اشاره کردند ما نمی‌توانیم از کشورهایی که تحت تحریم آمریکا هستند میزبانی کنیم. در حالی که برخی از این شرکت‌ها که در ایران فعالیت می‌کردند، حوزه کسب‌وکار خود را بین‌المللی در نظر گرفته و شرکت خود را در خارج از ایران ثبت کرده بودند و مصداق ایرانی محسوب نمی‌شدند، اما آنها هم از اپ‌استور حذف شدند.
البته جهرمی موضوع حذف اپلیکیشن‌ها را در حد یک سوءتفاهم دانست و گفت: امیدواریم این مساله در حد سوء تفاهم باشد، زیرا اگر سوء نیتی وجود داشته باشد ما نیز مدل رفتاری خود را متناسب با این مساله برنامه ریزی می‌کنیم. البته شرایط نشان می‌دهد که اپل به مشتریان خود احترام می‌گذارد. هرچند این شرکت در ایران نمایندگی رسمی ندارد، اما ۱۱ درصد گوشی‌های هوشمند ایران اپل هستند که به سرویس‌های ایرانی نیاز دارند و این موضوع با سیاست مشتری‌مداری شرکت‌های بزرگ سازگار نیست.
با وجود این، او از در میان گذاشتن این موضوع با وزیر امور خارجه خبر داد و اظهار کرد: براساس قانون و مقرراتی که وجود دارد در حال پیگیری این موضوع هستیم. ما از این شرکت‌ها حمایت می‌کنیم، زیرا برای ما حمایت از کسب وکارهای نوپا اهمیت زیادی دارد. همچنین با دکتر ظریف صحبت کرده و ایشان به صورت جدی پیگیر هستند. اگر لازم باشد وکیلی برای پیگیری این موضوع بگیریم اقدام می‌کنیم.

کمپین درخواست از شرکت اپل

در این میان همچنین کمپینی در فضای مجازی و توییتر تشکیل شده و با هشتگ #StopRemovingIranianApps به معنی «به حذف ‌اپلیکیشن‌های ایرانی خاتمه دهید» اعتراض خود را به این اقدام اپل نشان دادند. وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز به این کمپین پیوسته و در توییت خود از این هشتگ استفاده کرد و نوشت: فناوری اطلاعات باید برای بهتر و راحت‌تر کردن زندگی افراد مورد استفاده قرار گیرد، نه اینکه ابزاری برای تبعیض بین کشورها باشد.
همچنین برخی از فعالان حوزه فضای مجازی و توسعه‌دهندگان اپلیکیشن‌های ایرانی که اقدام حذف اپلیکیشن‌ها از اپ‌استور به نوعی بازار آنلاین آنها را دچار مشکل می‌کند، با ارسال نامه‌ای رسمی از تیم کوک -مدیرعامل اپل- درخواست کردند که این اقدام را متوقف کند و کاربران می‌توانند آن را امضا کنند.
از دیگر واکنش‌ها به موضوع حذف اپلیکیشن‌های ایرانی می‌توان به گفت‌وگوی پروانه مافی -رئیس کمیته‌ی حمایت از کسب‌وکارهای الکترونیکی مجلس شورای اسلامی- اشاره کرد که گفت: وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در تعامل با وزارت امور خارجه باید مسئله‌ی حذف برخی اپلیکیشن‌های ایرانی از اپ‌استور شرکت اپل را حل کنند.
او حذف این برنامه‌های کاربردی از عرصه‌ی رقابت بین‌المللی را بی‌پشتوانه توصیف و اظهار کرد: این مسئله قبلا نیز سابقه داشته و شرکت خارجی علّت آن را سیستم پرداخت شاپرک در ایران و عدم اتصال این سامانه به سیستم پرداخت بین‌المللی توصیف کرده بود. امروز نیز به بهانه‌ی تحریم‌های ایالات متحده که روشن نیست از چه پشتوانه‌ای برخوردار است، دست به این اقدام زده‌اند.
مافی با بیان اینکه حذف اپلیکیشن‌های پرمخاطب ایرانی از دو جنبه به اقتصاد کشور لطمه می‌زند، گفت: عدم حضور برنامه‌های کاربردی پر مخاطب ایرانی در بازارهای جهانی اولاً سهم آنها را از بازار بین‌المللیِ این کسب‌وکارها با خطر جدی مواجه کرده و چنانچه در اسرع وقت حل نشود، خسارت مالی سنگینی به این شرکت‌ها و به تبعِ آن به اقتصاد فناروری اطلاعات در کشور وارد خواهد کرد. دوم و مهم‌تر از این زیان که اثر کوتاه‌مدت در پی خواهد داشت، زیانی است که حذف برنامه‌های کاربردی ایرانی از بازارهای جهانی در درازمدت به همراه دارد.

نوبت حذف اپ‌های ایرانی به گوگل رسید

موضوع حذف اپلیکیشن‌های ایرانی از اپ‌استور کاملا حل نشده بود که گوگل نیز به فاصله‌ی دو هفته پس از اپل و در اقدامی مشابه، نرم‌افزارهای ایرانی را از گوگل‌پلی -فروشگاه آنلاین نرم‌افزارهای اندرویدی- با توجیه مشابه تحریم‌های دولت آمریکا علیه ایران حذف کرد.
گوگل‌پلی در سال ۲۰۱۳ دسترسی خود برای مصرف‌کنندگان ایرانی را فراهم ساخت. در سال ۲۰۱۴، دولت باراک اوباما با صدور مجوزی جدید به شرکت‌هایی نظیر اپل و گوگل اجازه داد تا فروشگاه‌های عرضه نرم‌افزارهای خود را به روی ایرانیان باز کنند. اما این مجوز شامل خدمات میزبانی ارائه‌شده به نرم‌افزارهای ایرانی نبود. شرکت گوگل از طریق فروشگاه گوگل‌پلی، میزبانی نرم‌افزارهای ایرانی را انجام می‌داد. این مسئله موجب شده بود که گوگل ناقض تحریم‌های دولت آمریکا علیه ایران باشد.
تایلر کولیس -وکیل عضو موسسه حقوقی فراری اند اسوشیتس- که در زمینه تحریم‌های آمریکا تخصص دارد، می‌گوید: «این تحریم‌ها عملا تمامی معاملات بین ایران و آمریکا «شامل عرضه کالا، فنآوری و خدمات» را شامل می‌شود.» با وجود این او معتقد است «تحریم‌هایی نظیر تحریمی که شرکت‌های آمریکایی را از ارائه خدمات میزبانی هاستینگ به توسعه‌دهندگان نرم‌افزارهای ایرانی منع می‌کند، تنها فعالیت‌های بی‌ضرر را محدود می‌سازد.
حذف اپلیکیشن‌های ایرانی از اپ‌استور با وجود سهم ۱۱ درصدی در بازار ایران هم اقدامی ناعادلانه به شمار می‌رفت که به نوعی کسب‌وکارهای نوپای اینترنتی که فعالیت‌هایشان وابسته به این اپلیکیشن‌هاست را تهدید می‌کرد. اکنون این سریال حذف توسط فروشگاه اندرویدی نیز تکرار شده است که شاید به دلیل بازارهای آنلاین مشابه داخلی مشکلات دارندگان محصولات اپل را نداشته باشد، اما همچنان از نقض حقوق مصرف‌کنندگان فناوری حکایت دارد که شاید پیش از این تصور می‌کردند داستان کسب‌وکارشان از بازی‌های سیاسی جداست.

 

🌐منبع خبر: تابناک

بانک استرالیایی ANZ قابلیت تشخیص صدا را روی اپلیکیشن موبایلی خود راه‌اندازی کرد

گروه بانکداری استرالیا و نیوزیلند که به اختصار ANZ نامیده می‌شود، با همکاری شرکت نرم‌افزاری آمریکایی Nuance، قابلیت تشخیص صدا را به اپلیکیشن موبایلی Grow by ANZ خود اضافه کرده است.
این اپلیکیشن موبایلی، درواقع یک اپلیکیشن مدیریت ثروت است که به مشتریان این بانک اجازه می‌دهد که تنها با کلیک ساده، به تمام حساب‌های بانکی، سهام و صندوق‌های بازنشستگی که در بانک دارند دسترسی پیدا کنند.
باتوجه به اضافه شدن این قابلیت بیومتریک، مشتریان می‌توانند انتقال پول بالای هزار دلار و همچنین پرداخت قبوض بالای ۱۰ هزار دلار از طریق سرویس BPAY را دیگر بدون نیاز به هیچ‌گونه پین و یا رمز عبوری انجام دهند.
علاوه بر این، بانک اعلام کرد که قصد دارد این تکنولوژی را به سایر کانال‌های دیجیتال موجود نیز رونق بدهد. ماه می امسال بود که مددیرعامل بانک ANZ اعلام کرده بود که قصد اجرای برنامه Scaled Agile را در سراسر سازمان خود دار تا بتواند علاوه بر بهبود بهره‌وری، عملکرد بانک را نسبت به تغییر تقاضا و انتظارات مشتریان سرعت بخشد.
ANZ یک بانک استرالیایی-نیوزیلندی است که در حوزه بانکداری خرد و بانکداری تجاری فعالیت می‌کند و از نظر بازار سرمایه، چهارمین بانک بزرگ استرالیا محسوب می‌شود.
Nuance هم یک شرکت نرم‌افزاری آمریکایی است که تکنولوژی تشخیص صدا را برای اداره مالیات کشور استرالیا نیز راه‌اندازی کرده است.

 

منبع خبر:
🌐:  The Payper
🇮🇷: راه پرداخت

جایزۀ پانصدهزار دلاری شرکت «زرودیوم» برای بهره‌جویی از برنامه‌های پیام‌رسان و رایانامه

شرکت زرودیوم برنامه درخواست بهره جویی های خود را تغییر داده است و قرار است به کسی که بتواند از برنامه های پیام رسان امن و/یا برنامه های کاربردیِ رایانامه بهره جویی کند، پانصد هزار دلار جایزه بدهد. این شرکت تصمیم گرفته است تا پرداخت هایش را برای بهره جویی از دستگاه های تلفن همراه از بهره جویی از سامانه های رومیزی و سرورها جدا کند. اگر مهاجم بتواند بی نیاز از تعامل با کاربر، آیفون را از راه دور جیلبریک کند، ۱.۵ میلیون دلار جایزه دریافت می کند. برای چنین عملیاتی اگر تا حدودی به تعامل کاربر نیاز باشد، تا یک میلیون دلار می تواند جایزه دریافت کند. یکی از دگرگونی‌های عمده‌ای که در برنامۀ زرودیوم پدید آمده ست این است که بهره جویی از برنامه های رایانامه و پیام رسان ها نیز به آن افزوده شده است. این شرکت وعده داده ست که به بهره جویی از آسیب پذیری های اجرای کد از راه دور و ارتقاء امتیاز محلی در نسخه های اندروید و “iOS” از برنامه های وی چت، وایبر، پیام رسان فیسبوک، سیگنال، تلگرام، واتس اپ و پیام رسان “iMessage”، نیم میلیون دلار جایزه بدهد. این اندازه جایزه برای بهره جویی از پیامک ها و محتوای چندرسانه ای کوتاه و همچنین برنامه های رایانامۀ تلفن همراه اندروید و “iOS” در نظر گرفته شده است. بهره جویی هایی، مانند: دور زدن جعبه شنی، دور زدن امضاء کدها، ارتقاء امتیازات هسته، SS۷ و بهره جویی های هسته نیز می‌تواند ۱۰۰ هزار دلار جایزه دریافت کند.

منابع:
🌏: SecurityWeek
🇮🇷: کاشف

سباپردازش برنامه‌نویس Java، مسلط به برنامه‌نویسی اپلیکیشن موبایلی (Android, IOS) استخدام می‌کند

شرکت سباپردازش در زمینه برنامه‌نویسی Java، نیروی مسلط به برنامه‌نویسی اپلیکیشن موبایلی (Android, IOS) اقدام به استخدام می‌نماید.
شایان ذکر است مدل همکاری می‌تواند به صورت پاره‌وقت و ساعتی نیز باشد.
متقاضیان جهت اعلام آمادگی برای همکاری با شرکت سباپردازش در این عنوان شغلی می‌توانند رزومه خود را به آدرس jobs@sabapardazesh.net ارسال کنند.

 

🌐واحد اطلاع‌رسانی شرکت سباپردازش

زمانی که اپلیکیشن‌های بانکداری همراه، حکم یک کانال پرداختی پیدا می‌کند

۵۸ درصد دارندگان تلفن‌های همراه هوشمند در انگلستان، برای بررسی وضعیت حساب خود، یک اپلیکیشن بانکداری موبایلی دانلود کرده‌اند و تقریبا ۵۰ درصد این افراد (که ۶۸ درصدشان زیر ۳۵ سال و ۳۱ درصد آن‌ها هم ۵۵ سال به بالا هستند) جزو کاربران فعال به‌شمار می‌روند.
همچنین ۷۵ درصد کاربران اپلیکیشن‌های بانکداری همراه، بیشتر برای بررسی مانده‌حساب و تاریخچه تراکنش‌هایشان، اپلیکیشن خود می‌شوند.
درواقع این آمار از دل نظرسنجی انجام‌شده در آوریل سال ۲۰۱۷ بیرون کشیده شده که ۱۵۰۳ مصرف‌کننده، بین سن‌های ۱۸ به بالا که تلفن‌های هوشمند و روابط بانکی دارند را هدف قرار داده بود و داده‌های جالبی به‌دست آمد که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم:

بانکداری موبایلی از یک کانال نظارتی منفعل به یک کانال تراکنشی فعال توسعه پیدا کرد

  • ۹۵ درصد کاربران اپلیکیشن‌های بانکداری همراه گفته‌اند دلیل اصلی ورود آن‌ها به سیستم بانکداری همراه، به‌خاطر بررسی وضعیت مانده‌حسابشان و یا بررسی تاریخچه انجام تراکنش‌هایشان است.
  • کاربران جوان اپلیکیشن‌های بانکداری همراه، تمایلات بیشتری برای استفاده از بانکداری همراه دارند و بیشتر سپرده‌گذاری چک، انتقال پول و پرداخت‌های فردبه‌فرد انجام داده‌اند.


در رده‌های سنی مختلف از چه قابلیت‌های بانکداری همراه بیشتر استفاده می‌شود

اپلیکیشن Zelle به‌خوبی با سازمان‌های غیربانکی در فضای پرداخت‌های فردبه‌فرد رقابت می‌کند

  • بیش از نیمی از پاسخ‌دهندگان در این نظرسنجی گفتند که در سال گذشته، بدون هیچ استفاده‌ای از سرویس‌های مؤسسات مالی، پرداخت‌های فردبه‌فرد انجام داده‌اند.
  • از میان سرویس‌های مؤسسات غیرمالی، پی‌پل بالاترین میزان استفاده را دارد؛ هرچند که اپلیکیشن ونمو دومین اپلیکیشن مورد استفاده نزد کاربران زیر ۳۵ سال است.
  • مؤسسات مالی می‌توانند با کمک Zelle خدمات مورد نیاز مشتریان را بهتر و راحت‌تر ارائه دهند:
  1. از بیشترین پیشرفت‌های عنوان‌شده در خصوص سرویس‌ پرداخت‌های فردبه‌فرد مؤسسات مالی می‌توان به انتقال پول سریع‌تر و تعیین هویت سریع دریافت‌کننده اشاره کرد.
  2. امنیت و راحتی از مهم‌ترین عوامل در انجام پرداخت‌های فردبه‌فرد است، همچنین نمی‌توان عواملی مانند راحتی انتقال پول از یک حساب بانکی یا انتقال به یک حساب بانکی و همین‌طور سرعت انجام پرداخت را ندید گرفت.

چه عواملی هنگام انجام پرداخت‌های فردبه‌فرد اهمیت دارند

اقدامات انجام‌شده در خصوص انجام پرداخت‌های سریع، به مؤسسات مالی این امکان را می‌دهد تا سرعت و کنترل موردنیاز مصرف‌کننده در یک محیط دیجیتال را به‌خوبی ارائه دهند.

  • ۳۷ درصد پاسخ‌‌دهندگان با استفاده از تلفن همراه قبوض خود را پرداخت کردند. از این تعداد، ۳۲ درصدشان با استفاده از اپلیکیشن بانکداری همراه مؤسسه مالی خود و ۲۰ درصد هم با استفاده از اپلیکیشن پرداخت قبض، این کار را انجام دادند. (این وسط، ۱۴ درصد هم از هر دو مورد برای پرداخت قبوض خود استفاده کرده‌اند).
  • از میان کسانی که هم از طریق مؤسسات مالی و هم پرداخت قبض مستقیم، پرداخت قبوضشان را انجام دادنند، ۶۹ درصدشان، پرداخت از طریق مؤسسات مالی را ترجیح دادند.
  • ۳۱ درصد کسانی که از پرداخت قبض مستقیم استفاده کرده‌اند، دلیل انتخابشان را انجام سریع پرداخت از این طریق عنوان کردند.
  • موضوع سرعت، موضوع مشترکی میان کاربران برای انجام پرداخت‌های فردبه‌فرد نیز است.

فرصت‌های بیشتری برای گسترش بانکداری همراه برای افزایش تجربه پرداخت وجود خواهد داشت

  • ۱۴ درصد افراد گفتند که از کنترل کارت استفاده می‌کنند و ۱۰ درصد دیگر هم گفته‌اند که مایل به استفاده از این سرویس هستند.
  • ۲۱ درصد افراد گفته‌اند که پرداخت‌های Tap & go انجام می‌دهند و ۱۶ درصد دیگر هم گفته‌اند که اگر این قابلیت از طرف مؤسسه مالی موردنظرشان ارائه شود، از آن استقبال می‌کنند.
  • ۵۴ درصد کاربران اپلیکیشن‌های بانکی همراه گفتند که ادغام از طریق اپلیکیشن‌های بانکداری همراه از مهم‌ترین عوامل برای انجام پرداخت‌های Tap & go بوده است.

منابع:
🌏: Payments Cards and Mobile
🇮🇷: پایگاه خبری راه پرداخت